دیگر آرام و قرارا نداشتم...

                             دلم مدت هاست گرفتاردامی شده ،که راه فرار را دوست ندارد...

                             پاسی از شب گذشتهٰ ،از این پهلو به آن پهلو از این کانال به آن کانال ....

                             نه... !!دیگر حتی این جعبه جادویی هم اثر ندارد...

                            گفتم: به درک!!! شدم رهسپار سکوت شب...

                            گویی حکومت نظامی است!!! مگس هم پر نمی زند!

                            این سکوت شب آخر مرا عاشق خودش می کند...

                           2دستانم در جیب سر گاهی بالا ٰ، گاهی پایین (عاشق این تیپ راه رفتنم)

                            صدای قدم هایم با همکاری اشک موسیقی دلنوازی بود...

                           ناگهان نگاهم به پیرمردی افتاد میان این زباله های شهر!

                           از این زباله به آن زباله  برای بدست اوردن زندگی!!!

                           دیگر پاهایم یاریم نکرد ! این فکر مرا بیچاره کرد:

                          خدایا چیست فرق من با این پیرمرد ؟؟؟

..............................................................................................................................................

                           پ ن : 1:دوستان می گویند چرا اینقدر دیر ؟

                                                       می گویم تا حس نوشتن نباشد نمی شود نوشت ....

                                     2: دم همه رفقای عزیز گرم که سنگ تمام گذاشتند